Koen was dinsdag te gast in de Zakenlunch van BNR Nieuwsradio. Hij sprak onder meer over de vrouw van Alibaba-oprichter Jack Ma, die zichzelf de afgelopen maanden heeft verwend met de aankoop van de voormalige Italiaanse ambassade in de niet onaardige Londense wijk Belgravia. Koopsom: een slordige 19,5 miljoen pond. Met de aankoop exploiteren de Ma’tjes hun rijkdom en succes met een nieuwe loot aan de vastgoedportefeuille, die zich uitstrekt van Singapore tot Hongkong, en van New York tot, nu ook, Londen.
Het is een goed voorbeeld van internationale diversifiëring, niet geheel willekeurig buiten China, zegt Koen in BNR’s Zakenlunch. ‘Elke succesvolle ondernemer zal op enig moment gaan spreiden in zijn portefeuille en in dit geval betekent dat heel duidelijk: een portefeuille buiten China zelf opbouwen. We weten dat meneer Ma al een tijdje in Tokio heeft doorgebracht, al dan niet vrijwillig na wat uitlatingen die niet helemaal goed vielen bij de Chinese Communistische Partij.’
Inmiddels lijkt de kou tussen Ma en het Chinese regime weer uit de lucht: ze zitten weer bij elkaar aan tafel om de AI-race te winnen, zegt Koen. ‘Hij zal niet vergeten zijn wat er in 2020 is gebeurd, dus zal hij goed om zich heen kijken waar hij naartoe kan als het niet China is. We hebben astronomische bedragen gezien die geïnvesteerd zijn in AI. Zó astronomisch dat het zelfs niet meer bij te benen lijkt voor bedrijven als Alphabet en Meta, die geldbomen leken te kweken.’
Duidelijke, krachtige keuzes
Ook die bedrijven zoeken hun toevlucht inmiddels tot de obligatiemarkt, voor de investeringen die nodig zijn om de AI-race bij te benen. Deze bedrijven hebben als gemene deler dat ze ooit zijn opgericht door een paar studenten die vervolgens uitgroeiden tot grote entrepreneurs. ‘Jack Ma is een Chinees voorbeeld, maar in de VS zijn er ook genoeg. Zij hebben altijd zeer duidelijke, krachtige keuzes gemaakt. Tot nu toe konden ze investeren uit eigen cashflow, maar dat lukt nu dus niet meer: er moeten echt astronomische bedragen op tafel komen.’
De opslag die voor zulke leningen moest worden betaald, begint op te lopen. Terwijl Apple bijna minder hoefde te betalen dan de Amerikaanse staat als het naar de markt toe kwam. ‘Je ziet dat de markt sceptischer begint te worden over de vraag of we het met zijn allen redden. Aan de andere kant is het keihard nodig om ervoor te zorgen dat de arbeidsproductiviteit omhooggaat.’
